Tartu
Zoals u in Tallinn deel één heeft kunnen lezen, was onze eerste dag al intens maar we waren ontzettend tevreden over het verloop ervan. Op dag twee gingen we weer op pad en maakten we de verplaatsing naar Tartu, de op een na grootste stad van Estland en de hoofdstad van de provincie Tartumaa. Om naar deze plek vanuit de hoofdstad af te reizen kon je kiezen voor twee opties. De eerste was bijzonder chaotisch. Het zou een complexe aaneensluiting zijn van verschillende buslijnen met hier en daar enkele minuten stappen. De tweede optie was om slechts één rechtstreekse trein te nemen die slechts om de twee uur reed. Natuurlijk kozen we voor die laatste mogelijkheid. Hierdoor moesten we relatief vroeg opstaan maar na een stevig ontbijt én het vooruitzicht wat ons die dag te wachten stond, wandelden we enthousiast naar het station. De dag ervoor hadden we de locatie al gespot dus we wisten waar we moesten zijn. Tot onze grote verbazing was deze trein erg modern en piekfijn in orde. Er heerste hier een enorme rust. De mensen luisterden naar muziek, keken wat Netflix of waren aan het werk op hun laptop. De infrastructuur stond veel verder dan bij ons in België. Overal waren er stopcontacten (en dat op handige plekken) en er was Wifi beschikbaar. Wij gebruikten de trip, een 2,5 uur durende verplaatsing, om onze LCI’s (Late Check In) op Untappd van de dag voordien bij te werken en om al te “fantaseren” over de aankomende dag.
Je zag tijdens de rit een groot contrast als je tussendoor eens naar buiten keek door het raam. We zagen heel wat rustige, groene – en afgelegen taferelen. Je waande je soms in een Netflixserie waarbij je plots een alleenstaande hoeve uit de jaren stilletjes aantrof tussen de velden met bijhorende eigen moestuin. Er waren weinig tussenhaltes maar de rit nam toch eventjes een slordige 180 kilometers in beslag. Eenmaal aangekomen in Tartu, dat trouwens dit jaar was verkozen tot Europese culturele hoofdstad, wilden we ook iets van deze stad zien vooraleer we naar ons hoofddoel gingen. We merkten meteen dat er bewust en verstandig was omgesprongen met geld/subsidies om deze stad te upgraden voor het toerisme. Je kon bijvoorbeeld aan de overkant van het station een (elektrische!) fiets huren voor slechts €5 voor een dagpas én dat voor een uitstekende fiets. Helaas hadden we wat problemen met ‘Itsme’ dus namen we de benen naar de stad. Net zoals de dag ervoor heerste er hier een zachte, aangename herfsttemperatuur. De buitenstad was rustig en al serieus bedekt met bladeren die van de bomen waren gevallen. We wandelden wat langs het water en namen enkele typische toeristische kiekjes. We dronken nog een lekkere koffie in een barretje en bestelden een Uber.
Pühaste Brewery
We hadden namelijk om 13.30u een afspraak met Helen bij Pühaste Brewery. Zij waren eigenlijk de (hoofd)reden van ons bezoek aan deze stad. Vooraf konden we niet echt meer informatie vinden op hun website wat betreft rondleidingen dus had ik afgelopen zomer reeds contact opgenomen met ze. Ik outte me als fan en dat was allesbehalve gelogen. Ik had al meer dan 120 verschillende bieren van hen gedegusteerd en ik ben een echte bewonderaar van hun bieren, de uitstraling, hun verschillende creaties, de prijs-kwaliteit, … We kregen snel een reactie en gelukkig ook zeer positief. We spraken vooraf een bedrag af en Helen ging ons dan een privé rondleiding geven inclusief enkele proevers. Toen de Uber ons afzette, bleek de brouwerij effectief erg afgelegen en niet zo super toegankelijk voor toeristen. Maar de ontvangst was hartelijk en we hadden er allemaal veel zin in. We legden onze jassen en tassen weg en net zoals bij Põhjala stonden we binnen de minuut met een super verse proever in onze handen. Die mentaliteit hier bevalt ons prima! Het brouwproces werd, in onderling overleg, ons bespaard maar uiteraard kregen we een woordje over de geschiedenis, de groei, het team, de bieren, de vormgeving, … Het was allemaal wat kleiner en compacter maar de kwaliteit en de passie waren minstens van hetzelfde niveau.
Tijdens deze privé tour konden we uiteraard heel wat vragen stellen maar ook gewoon babbelen over de craft beer wereld. We bleken toch heel wat gemeenschappelijke mensen te kennen en ze nodigde ons uit om binnenkort naar de Tap Take Over te gaan bij de Beerlovers Bar in Antwerpen. Helaas was die donderdagavond al bezet maar we gingen elkaar sowieso nog tegenkomen op het Billie’s Craft Beer Fest die zaterdag. We kregen op verschillende plekken in de brouwerij proevertjes die vooraf waren opgesteld. Organisatie en visie hebben ze hier duidelijk talent voor. We proefden de allernieuwste creaties zoals ‘Simone’ (een Italian Pilsner), ‘Radiant Revel’ (een fruited sour), ‘Fringe Pattern’ (een DIPA), ‘Wairua’ (DNEIPA), … Het waren één voor één erg lekkere bieren! Ook hier hadden ze rekening gehouden met een slimme, opbouwende line-up. Op deze manier konden ze ook aantonen welke verschillende stijlen ze allemaal kunnen maken. We dronken ook nog een super verse double pastry stout genaamd ‘Beans & Biscuits’. Die was twee dagen eerder afgevuld op blik en deze was me niet onbekend. Ik had dit bier destijds al eens geschonken in de bar tijdens ‘CAN’-uari.
Het hoogtepunt en afsluiter van onze rondleiding was de nieuwe collab van Pühaste en Bravoure. We mochten deze degusteren tussen de vaten in de barrel room. Wat is dit een fantastische plek om dit fenomenaal bier te drinken!
Wat gastvrij was die Helen zeg! Ze kende er duidelijk iets van en ze raadde ons aan om na 17u nog iets te komen drinken in de Pühaste Kelder in het centrum. Dat ging wellicht niet passen in onze planning omdat we graag de laatste trein, die al vroeg reed, naar Tallinn wilden halen. Met een gelukzalig gevoel stapten we buiten. Dit overtrof onze verwachtingen en het respect is bevestigd en alleen nog maar toegenomen. Elke keer ik nu een bier van hen zal nuttigen, zal ik met veel plezier terugdenken aan dit bezoek.
Anderson's Brewery
Op slechts tien minuten stappen, richting de stad, was vlakbij Anderson’s Brewery gevestigd. Ook met hen had ik vooraf contact opgenomen zodat we geen “spijt” zouden hebben van onze kostbare reistijd naar Tartu. Zij stuurden meteen terug: “You are more than welcome. We are open daily on workdays from 9:00 – 17:00”. Ik stuurde een week vooraf nog een reminder van ons aankomende bezoek maar hierop kreeg ik gek genoeg geen reactie meer. Steven en ik namen het kleine “risico” om toch een bezoekje te brengen aan deze brouwerij. Zij waren voor ons een erg leuke ontdekking in 2024. We klopten aan maar de deur was eigenlijk gewoon open. Via de hal kwamen we terecht in een klein kantoor/winkel/beermuseum. Er waren hier enkele mensen sereen aan het werk op hun computer en ze keken ons nogal bedenkend aan. Toen ik zei dat we die “gekke” Belgen waren, keerde de sfeer onmiddellijk en werden we plots door de vertegenwoordiger meegenomen achter de schermen bij de brouwerij zelf.
Geloof het of niet maar ook hier kregen we binnen enkele tellen het allernieuwste bier recht uit de tank. We kregen nog een korte rondleiding en leerden nog wat bij over Anderson’s Brewery. Brouwerijen zijn vaak allemaal een beetje “hetzelfde” maar een sauna in hetzelfde pand had ik nog niet eerder gezien. Ze beschikten ook over een (kleine) barrel zaal maar tot onze grote verbazing hadden zij eigenlijk een erg groot aanbod aan bieren. Vooral de diversiteit viel ons op. Na een korte rondleiding, keerden we terug naar het kantoor. We voelden aan dat ze hier eigenlijk nog voldoende werk hadden vooraleer ze het weekend konden inzetten maar we kregen, op eigen aanvraag, nog een ‘Jean Ginie Gin BA’ dat ik erg graag wilde proeven. We kochten uit dankbaarheid nog enkele blikken bier die qua stijl en ingrediënten ons wisten te triggeren. Deze hebben we gelukkig mee kunnen nemen naar België om tijdens onze “evaluatievergadering” nog te kunnen proeven. Dat is er nog niet van gekomen maar het zal ongetwijfeld mooie herinneringen oproepen. Het was erg fijn dat we ook Anderson hebben kunnen bezoeken en meepakken op onze trip.
De man raadde, net zoals Helen, aan om langer te blijven in de stad en ook om hun taproom te gaan bezoeken. De meeste plekken openden pas na 16 of 17u maar het bleek een levendige stad te zijn met veel studenten en een goede uitgaansreputatie. Omdat de laatste trein nogal vroeg was, zei hij dat we de bus ook konden nemen. Deze was goedkoper dan de trein, het traject duurde min of meer even lang én je kon hierdoor langer in de stad blijven. We waren al snel verkocht aan dit idee want zo konden we meer uit deze dag halen.
Ihamaru Pizza & Käbliku Brewery Taproom
Met de Uber gingen we terug naar de binnenstad en werden we vlakbij een pizzeria afgezet. Niet zomaar een pizzatent maar ééntje met enkele tapkranen en een mooi craft aanbod in de koelkast. Hier deden ze niet mee aan flights maar je kon gelukkig wel iets proeven vooraleer je een definitieve keuze nam. We genoten van een zeer lekkere pizza gepaird met een pale ale genaamd ‘Nordic Nectar’ van Käbliku Pruulikoda. Deze beschikte over een fantastisch aroma, smaak, mondgevoel, afdronk, … We waren onder de indruk van het aanbod en van de kwaliteit.
Anderson's Taproom & Pühaste Kelder
Het was 17u en de taproom van Anderson was geopend. Het was eventjes zoeken maar deze bleek ondergronds te zijn en vrij compact. Er was buiten de barman nog niemand aanwezig maar dat stoorde ons niet. We namen voor de verandering een flight: een session IPA, een fruited sour, een IPA, een NZ IPA (van gastbrouwerij Siren) en een lokaal fruit bier. Het waren allemaal degelijke bieren maar we waren wat (te) verwend de laatste 48 uren.
We sloten Tartu af in de Kelder van Pühaste. Dat was de naam van hun taproom en ook effectief gelegen in een kelder. Hier heerste ook een rustige sfeer met hier en daar een gevulde tafel. Op deze locatie was bijzonder veel keuze: erg veel tapkranen, bier op blik én een zeer uitgebreid ‘bottle menu’. We genoten beiden van een zelfgekozen proefplankje in een gezellige setting. Het gevoel waarbij we daarstraks mee waren afgesloten na onze privérondleiding werd opnieuw bevestigd. Wat is dit een fantastische brouwerij zeg! Ook zagen we Helen nog even die aan haar shift begon in de bar. We namen afscheid van deze mooie plek en je merkte hoe later het werd, hoe bruisender de omgeving werd. De volgende keer zou ik zeker opteren voor een overnachting in deze stad.
Spannende terugrit en afzakkertje bij Koht
De rechtstreekse trein nemen, was geen optie meer. We moesten de bus nemen en wandelden naar de opstapplaats. Voor alle zekerheid hadden we gekozen om de voorlaatste te nemen zodat we misschien nog iets konden doen in Tallinn. We merkten al snel dat de bus erg populair was. Aan de kant stonden vele mensen al zenuwachtig klaar met een papieren ticket of met hun QR-code op de smartphone. Oei… dat hadden ze ons niet meegedeeld die drukte.
“No place” zei de chauffeur en daar stonden we dan. We waren niet de enige die teleurgesteld achterbleven. Dit was blijkbaar een gekend tafereel en je moest hopen op die laatste bus of een oproep lanceren in de facebookgroep ‘Tallinn-Tartu-Tallinn’ en hopen dat er toevallig iemand voor een zeer acceptabel bedrag je wil meenemen naar de hoofdstad. Dit was een beetje een domper op het einde van onze tweede dag. Dit zorgde voor onnodige stress en we waren al de prijzen aan het opzoeken voor een Uber. Dit zou ons iets te prijzig zijn voor twee personen dus besloten we om onze laatste hoop te vestigen op die éne bus. Het werd koud buiten maar al snel werd de opstapplaats weer een drukke bedoening. Weer kregen we een neen te horen. Toen iedereen op de bus (en op zijn/haar gereserveerde plek) zat en wij daar zielig buiten stonden, stapte de buschauffeur af en riep iemand bij hem. Hij kon niet voldoende Engels maar liet zich vertalen. We mochten opstappen maar hierdoor moesten we akkoord gaan met het eventuele risico dat we bij een volgende opstapplek onze plaats moesten afstaan aan reservaties. Daarnaast moesten we ook beloven dat we niet gingen vechten. Het was een gek einde van deze fantastische dag. Steven moest zich nog één keer verplaatsen op de bus maar wat een geluk dat we konden meereizen tot in Tallinn. Ik heb zelfs nog een klein dutje kunnen doen. We zijn weer een ervaring rijker maar ook wijzer. Via deze weg doe ik dus ook een oproep om vooraf een busticket te kopen.
Om toch even te bekomen van deze trip, sloten we onze dag af bij Koht. Dit was een bar die ons meermaals was aanbevolen op social media. Het was er wel ontzettend warm, druk en ook vrij chaotisch op een vrijdagavond. We dronken nog wat lekkers, babbelden met wat lokale mensen aan de toog, evalueerden de dag en waren onze dag drie al aan het voorbereiden.
Hoe die verlopen is, leest u in het volgende verhaal!
